WFM M16 Tarpan

[BlacK]

W Warszawskiej Fabryce Motocykli opracowano koncepcję motocykla, który miałby w przyszłości zastąpić model M06. Jej autorem byli Jerzy Jankowski, Krzysztof Brun oraz główny konstruktor WFM - Tadeusz Mathia.
Założenia techniczne sformułowano w październiku 1962 roku. Miał to być uniwersalny motocykl dwuosobowy klasy 175 cm3 umożliwiający jazdę z prędkością 100 km/h i o umiarkowanym zużyciu paliwa. Funkcjonalność, wygląd zewnętrzny, estetyka wykonania oraz osiągi miały być konkurencyjne z podobnymi motocyklami marek CZ i MZ.
Zdecydowano się na nową konstrukcję wszystkich zespołów. Projekt wstępny był gotowy w marcu 1963 roku a pojazdowi nadano oznaczenie M16 i nazwę Tarpan.
Do tego motocykla opracowano nowy zespół napędowy, który oznaczono symbolem S-37.
Zespół ten składał się z jednocylindrowego silnika dwusuwowego o pojemności skokowej 175 cm3 i zakładanej mocy maksymalnej 11kW (15 KM) oraz pięciobiegowej skrzynki przekładniowej. Nad silnikiem pracowali inżynierowie Eugeniusz Brudny i Marcin Skurski a skrzynkę przekładniową opracował inż. Zbigniew Grodecki.
Konstruktorem prowadzącym podwozia nowego motocykla był inż. Tomasz Marconi. Powstała nowa rama grzbietowa z pojedyńczą rurą nośną. Koło przednie zawieszono na widelcu z krótkim wahaczem pchanym. Elementy resorujące ze sprężynami śrubowymi i amortyzatorami hydraulicznymi umożliwiały skok koła o 130 mm. Tylne koło prowadzi wahacz wleczony, współpracujący z dwoma elementami resorującymi z tłumieniem hydraulicznym. Skok tylnego koła wynosił 85 mm. Docelowo przewidywano koła z ogumieniem o średnicy 17". Parametry geometryczne podwozia dobierał inżynier Maciej Piątkowski, On też był autorem projektu oryginalnej, nowoczesnej sylwetki motocykla.
Nieruchoma lampa przednia była związana z rozbudowanym zbiornikiem paliwa. W jego wnętrzu mieścił się schowek na drobne przedmioty, zamykany pokrywą z kluczykiem. Oblachowanie boczne harmonizowało z błotnikiem i stanowiło to wizualną "równowagę" dla przedniej części pojazdu.
Rozstaw osi motocykla wynosił 1290 mm a długość całkowita około 2000 mm.
W marcu 1964 roku ukończono budowę kilku prototypowych podwozi na kołach 18". Sylwetka motocykla nieznacznie odbiegała od projektu. Niestety silnik S-37 nie został wykonany, więc prototypowe motocykle wyposażono w silniki typu S-32 stosowane s seryjnych SHL M11. Rozpoczęto badania trakcyjne motocykli a jednym z punktów badań był udział w Rajdzie Tatrzańskim.
Dział sportu WFM, pod kierunkiem Stanisława Bruna przygotował jedno podwozie do udziału w tej trudnej imprezie. Przedni widelec o nieco zmienionej geometrii wyposażono w koło o średnicy 21". Startujący na tym motocyklu Ferdynand Kubski zdobył złoty medal. Dobry rezultat przyczynił się do decyzji o udziale dwóch motocykli M16 w Sześciodniówce odbywającej się w 1964 roku na terenie NRD w Erfurcie. Również ten start zakończył się sukcesem. Startujący w klasie 175 cm3 Maciej Piątkowski, współtwórca motocykla i zawodnik fabryczny zdobył złoty medal a Ferdynand Kubski zdobył srebrny medal w klasie 125 cm3.
Pod koniec 1964 roku zawieszono w WFM wszelkie prace nad nowymi konstrukcjami.
Wynikało to z planów likwidacji tego zasłużonego dla motoryzacji kraju zakładu.

Polskie Motocykle 1946-1985